LL - Kunstenaar, Muzikant, Filosoof
Lars Leeuw
Kunstenaar, Muzikant, Filosoof
Voortdurend op zoek naar een leven in het grensgebied tussen fantasie en werkelijkheid, tussen pragmatische poëzie en wereldvreemde werkelijkheid. Liefhebber van alliteraties en metaforen. Ook wel 'De Dansende Filosoof' genoemd.
Als kunstenaar worstel ik met de grens tussen fantasie en werkelijkheid. Ik probeer te leven tussen een praktische benadering van pure fantasie enerzijds en een idealistische grip op de werkelijkheid anderzijds. Ik hou van podiumkunsten, worstel graag met tekst en beeld maar ik ben ook een conceptueel denker die graag vanuit een optimistische benadering en met gevoel voor humor grenzen opzoekt. Kunst biedt mij een ruimte om mijn fantasie de vrije loop te laten gaan, op die manier mogelijkheden te verkennen die voorbij praktische wetten en bezwaren gaan. In deze veilige denkruimte ontstaat op die manier ook een ruimte om persoonlijke vaardigheden te ontwikkelen om met grensoverschrijdende gedachten en ervaringen om te leren gaan.
Als muzikant probeer ik mezelf zo min mogelijk te beperken en ben ik altijd op zoek naar nieuwe klanken, technieken en speelvormen. Het kost me moeite om goed uit te drukken hoe belangrijk muziek voor me is. Geluiden, ritme en melodie en de emoties die ze kunnen uitdrukken staan centraal in mijn dagelijkse leven. Zonder maag en spieren, zonder lichamelijke behoeften zou ik weinig anders doen dan muziek maken. Zodra ik bij bewustzijn ben heb ik muziek in mijn hoofd, soms bestaande muziekstukken, vaak op zichzelf staande muzikale frases, ritmes, melodieen. Deze muziek hangt vaak, maar niet altijd, samen met mijn humeur. Wanneer ik muziek maak kan ik deze innerlijke jukebox gebruiken als inspiratiebron, hoewel het soms juist een storende factor is in het proces van het uitwerken van een muzikaal idee. Omdat ik in deze muzikale verbeelding regelmatig mijn eigen technische vaardigheden te boven ga, bestaat een groot deel van mijn 'werk' uit het bestuderen en oefenen van technieken die ik nog niet beheers.
Als filosoof ben ik vooral een eeuwige student die blijft vragen en zoeken, steeds minder weet maar daar steeds meer van geniet. Tijdens mijn studie leerde ik het grote twijfelen te waarderen en het belang van kritisch blijven. Mijn worsteling met fantasie en werkelijkheid komt hier het meest nadrukkelijk naar voren omdat ik steeds meer zoek naar een manier om een 'idealistische grip op de werkelijkheid' te krijgen. Naar mijn mening liggen hier de grootste uitdagingen. In een absurdistische werkelijkheid waarin praktische grenzen steeds vloeibaarder lijken te worden (wat niet hetzelfde is als een totale relativering van ons concept van waarheid of objectieve werkelijkheid) zijn morele en maatschappelijke onderwerpen misschien wel de enige relevante.