Faux-Chi is een soort van bewegingsleer.
Could not parse XML from YouTube

Faux-Chi is een soort van bewegingsleer. Wat je er precies van leert is nog even een vraag. Faux-Chi is namelijk ook een poging, weliswaar bij voorbaat gedoemd te mislukken*, tot een discoursvrije bewegingsleer.

Met zo min mogelijk uitgangspunten zoekt Faux-Chi naar een manier van bewegen. De uitgangspunten worden kritisch beschouwd en zo mogelijk gerelativeerd teneinde zoveel mogelijk uitgangspunten buiten beschouwing te kunnen laten en de focus op het bewegen te blijven vestigen.
Hiervoor wordt een methode gebruikt waarbij men probeert uitgangspunten zoveel mogelijk als vragen te formuleren.
De hoofdvragen van Faux-Chi zijn vooralsnog: ‘Kun je doen alsof je beweegt?’ en: ‘Kun je doen alsof je stilstaat?’

Een vraag stellen is alleen mogelijk als je weet wat voor een soort antwoord je op zijn minst verwacht. Een vraag kan dus alleen gesteld worden wanneer je een concept van kennis hebt dat samenhangt met een concept van waarheid (waarbinnen die kennis betekenis heeft). Dus ongeacht of je de kennis in huis hebt die het antwoord vormt heb je een idee van wat voor een soort die kennis zou moeten zijn om te kunnen volstaan als antwoord. Met andere woorden: ook al heb je het antwoord niet, je kunt een vraag pas stellen wanneer je kunt bedenken hoe het zou zijn als je wel het antwoord zou hebben.
In hoeverre is het stellen van een vraag doen alsof je iets niet weet?

Faux-Chi wil proberen te vermijden dat ze stellingneemt in welke kwestie dan ook door te doen alsof.

Faux-Chi claimt geen aanspraken te doen op de waarheid, maar pretendeert dit slechts.

*discoursvrije bewegingsleer is natuurlijk een contradictio in terminis omdat de toevoeging ‘-leer’ al wijst op een stelsel van opvattingen, dwz een discours waar het dus niet meer vrij van kan zijn.

LL.